Powierzchnia Nadleśnictwa na dzień 1.X.1930 roku wynosiła 7700,19 ha. Rozciągało się na terenie 8 gmin: Zabłocie, Kostomłoty, Tuczna, Piszczac, Kościeniewicze, Huszcza, Dobryń i Sidorki.

W okresie II wojny światowej nadleśnictwo funkcjonowało pod zarządem niemieckim. Czasy te pięknie opisał w swojej książce pt. "Pokaż zęby" Cezary Chlebowski, który jako kilkunastoletni młodzieniec przez okres wojny mieszkał u leśniczego leśnictwa Horbów. Dogodne warunki transportowe - linia kolejowa oraz połączenia drogowe sprzyjały masowej wycince drewna i wywozie do Rzeszy. Powstało po tych dewastacyjnych wyrębach setki hektarów halizn i płazowin. Z chwilą utworzenia ALP w Lublinie przystąpiono do odnawiania i zalesiania gruntów. Wysiłkiem kilku pokoleń leśników zalesiono grunty nieprzydatne do upraw rolnych (w naszym n-ctwie ponad 4 tys. ha). Po wojnie zasobność lasów w n-ctwie Chotyłów wynosiła 68 m3/ha, przeciętny wiek 37 lat, przyrost 1,7 m3/ha. W  chwili obecnej przeciętnie zasobność wynosi 240 m3/ha, wiek 52 lat, przyrost 6,73 m3/ha.  

Po II wojnie światowej Nadleśnictwo Chotyłów odtworzono w 1944 roku z lasów państwowych (ok. 6700 ha ) oraz lasów majątków prywatnych, w tym także hr. Jakuba Potockiego oraz lasów sejmikowych.  Z dniem 1 stycznia 1973 roku zlikwidowano kilkaset nadleśnictw w Polsce - los innych podzieliło również Nadleśnictwo Chotyłów, które w połączeniu z Nadleśnictwem Kijowiec utworzyło Nadleśnictwo Biała Podlaska. Po 20 latach nastąpił "rozwód" Chotyłowa z Białą Podlaską. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dniem 31 grudnia 1992 roku Zarządzeniem Nr 64 utworzył 20 Nadleśnictw, w tym Nadleśnictwo Chotyłów, które  powróciło na swoje miejsce z 1924 roku.